ايران، مدل چينی

پس از تغيير رئيس جمهور ايران يکی از مدل های پيشرفت کشور( که از يک ديد می تواند پس رفت محسوب شود) تبديل ايران به يک چين جديد است، اما خيلی ها معتقدند که ايرانی ها و چينی ها تفاوت هايی دارند که باعث می شود ايران به راحتی و حتی به سختی هم نتواند به يک چين جديد تبديل شود.

دوچرخه يا موتور: وسيله نقليه چينی ها دوچرخه است؛ وسيله ای بی سروصدا، نيازمند زحمت کشيدن برای راندن، با سرعت کم و مداوم، بدون خطر، ارزان و يک شکل. اما وسيله نقليه ايرانی ها موتورسيکلت است؛ وسيله ای پرسروصدا، با توانايی تغيير سرعت و امکان مانور در حد جنون، خطرناک. يک ايرانی هرگز نمی تواند مثل يک چينی پيشرفت کند، چون از رکاب زدن خسته می شود و مايل است گاز بدهد.

ديوار چين: چينی ها هزاران سال قبل دور خودشان يک ديوار طولانی کشيدند، در حالی که اگر چنين ديواری در ايران وجود داشت هر ده سال يک بار آنرا می کوبيدند و دوباره آنرا می ساختند، يک بار ديوار را کاملا برمی داشتند، يک بار ديوار را آنقدر بلند می کردند که هيچ کس نتواند از آن بالابرود، يک بار در هر دو متر درهای مختلف می گذاشتند، يک بار وسط ديوار پنجره می گذاشتند و آخر کار ديوار را تبديل به پاساژ می کردند و در آن بازار راه می انداختند.

انقلاب فرهنگی: چينی ها هر باری که مشکلی برای پيشرفت شان پيش آمد يک انقلاب فرهنگی کردند و ايرانی ها هر وقت يک انقلاب فرهنگی کردند يک مشکل برای پيشرفت کشورشان پيش آمد.

رشوه و اعدام: در چين وقتی يک مقام مسوول از نظر اقتصادی فاسد می شود، او را اعدام می کنند، اما در ايران وقتی يک مقام مسوول از نظر اقتصادی فاسد می شود، مردم متوجه می شوند که او هم مثل خودشان است و می توانند روی او حساب کنند.

کار و نفت: چينی ها برای اين که پيشرفت کنند کار می کنند، اما ما چون نفت داريم وقتی زياد کار می کنيم خسته می شويم.

مخالفان سياسی: يک تفاوت مهم در مورد ايران و چين تعداد جمعيت است، چين يک ميليارد جمعيت دارد و ايران هفتاد ميليون، اما يک شباهت مهم ميان ايران و چين در تعداد مخالفان است، در هر دو کشور شصت ميليون نفر با حکومت مخالفند.

لباس مشترک: زن های چينی سالها توانستند مثل هم لباس بپوشند، اما اگر يک زن ايرانی قرار باشد در دو مهمانی به فاصله يک ماه يک لباس بپوشد يا خودش سکته می کند يا شوهرش وادار به سکته می شود.