Free As in Freedom

Thursday, June 09, 2005

آزادی ما اومدیم ...


صدام در نمیاد، برای یادآوری سهم زنان در استادیوم آزادی آنقدر "سهم زن، سهم من، نیمی از آزادی" را در گوش های کم شنوای مردان آزادی فریاد زدیم که صامت شدم.
دستهایم خشک شد آنقدر "چند قدم تا آزادی"، "آزادی حق من، ایران وطن من"، "آزادی، آزادی، آزادی" را بالا گرفتیم که نگاه های گذرای زنان و مردان VIP را نگه داریم.
پاهایم شکست آنقدر که به انتظار هماهنگی ماموران حراست استادیوم ایستادیم.
اما نیشتر ما (۳۰ زن ایرانی) دردناکتر از اینها بود، چون....

و ادامه داستان...
و زنان با روسری های سفید ...
و عکسهای منصور نصیری از آزادی٬ در حال آزادی ... (۱)٬ (۲)

نوشته شده توسط مهدی حسن‌پور در ساعت 1:53 PM | ارسال نظر