گرفتار در محاق فراموشى

اوايل پاييز سال ۱۳۸۰ زمانى كه روزنامه هاى پايتخت پيش خبر اجراى اركستر سمفونيک تهران را به رهبرى «شهرداد روحانى» رهبر اركستر ايرانى الاصل مقيم آمريكا منتشر كردند زبان هاى بسيارى به انتقاد گشوده شد. بسيارى از موسيقى شناسان ايرانى معتقد بودند كه شهرداد روحانى موقعيت جهانى خود را با رهبرى يک اركستر ضعيف و رو به اغما به خطر خواهد انداخت. اركسترى كه همچون يک بيمار در حال احتضار محكوم بود رپرتوارهاى بايگانى شده در كتابخانه محقر تالار وحدت را كه مسئولانش حتى زحمت گردگيرى آن را هم به خود هموار نمى كردند، براى سومين و چهارمين بار اجرا كند. حالا همين اركستر قرار بود روزهاى ۲۵ ، ۲۶ و ۲۷ آبان ۱۳۸۰ «سمفونى دنياى نو» اثر آنتونين دورژاک را به رهبرى شهرداد روحانى اجرا كند. طفلک نوازندگان اركستر كه آنها هم در گيجى به سر مى بردند... پايان اجراى اركستر در نخستين شب كنسرت، صداى هلهله تشويق كسانى كه از دو هفته قبل بليت كنسرت را نه به خاطر اجراى اركستر سمفونيک تهران بلكه به خاطر ديدن شهرداد روحانى و زنده نگاه داشتن خاطره شيرين كنسرت آكروپوليس، پيش خريد كرده بودند، توجه رانندگانى را كه از خيابان استاد شهريار مى گذشتند به خود جلب مى كرد. ۱۰۰۰ نفر يكصدا شهرداد روحانى و نوازندگان را تشويق مى كردند. واقعيت اينكه سپاس آنها نثار شهرداد روحانى شد كه قديمى ترين اركستر علمى كشور را از مرگ حتمى نجات داد و اركستر سمفونيک تهران مورد تشويق شنوندگانى قرار گرفت كه بيشتر قصد دلجويى داشتند از نوازندگانى كه ناخواسته در محاق فراموشى گرفتار آمده بودند... امروز چهار سال از آن زمان مى گذرد. در چهار سال گذشته، شهرداد روحانى هر سال و در اوان تابستان به ايران آمده و كنسرتى با اركستر سمفونيک تهران اجرا كرده است. تنها، مرور قطعاتى كه او در برنامه اركستر جا داده كافى است كه زبان به تحسين ناجى اركستر سمفونيک تهران گشوده شود. - پرنده آتشين (ايگور استراوينسكى)، سوئيت شهرزاد (ريمسكى كورساكف)، بيژن و منيژه (حسين دهلوى)، سمفونى دنياى نو (آنتونين دورژاک)، كارمينابورانا (كارل ارف)، كنسرتو پيانو شماره ۲ (فردريک شوپن)، پرگينت (ادوارد گريک) و...
پنجمين حضور او در تهران، تيرماه امسال بود كه اورتور هلندى سرگردان (ريچارد واگنر)، بخش هايى از سوئيت فندق شكن (پيتر ايليچ چايكوفسكى)، سوئيت جنگ ستارگان و برخورد با مقدرات (جان ويليامز) را با اركستر سمفونيک تهران اجرا كرد. مهمترين دستاورد ۵ بار حضور شهرداد روحانى اين بود كه به سياستگزاران موسيقى كه هرساله از سر منت بودجه ناچيز اركستر سمفونيک تهران را تصويب مى كردند ثابت كرد كه اين اركستر «بايد» بماند و براى ماندنش «بايد» هزينه شود و نوازندگان اركستر سمفونيک تهران «مى توانند» بهترين باشند و «مى توانند» از واگنر هم اجرا كنند حتى اگر آن قطعه، اورتور هلندى سرگردان باشد...

و ادامه داستان...