ماشاا... پهلوون

اینکه تو شهر تابستون باشه و تو این بالا برف بازی کنی یا اینکه از اون بالا آدما رو اندازه مورچه ببینی و برجاشون رو اندازه قوطی کبریت با اینکه لباسای رنگی بپوشی و هزار جور خرت و پرت به خودت ببندی و پنج شیش هزار متر بری بالا و خلاصه اینکه اصلا بودن تو اون ارتفاع چه حالی داره، والا من یکی نوفهمم ولی هر چی هست یه حس غرور و اعتماد به نفس خاصی به آدم میده
پدرام میگه این آقا مهیار که عکسش رو میبینید حداقل بیست بار صعود سرعتی به قله دماوند داشته، قله های دیگر بماند
صعود سرعتی به قله دماوند احتمالا یعنی صعود هفت هشت ساعته به قله
بابا ماشاا... پهلوون