ماه واره
زنی با بلوط گیسوی بلندش بی‌انتهای شانه‌های مردی همیشه همین را نشان می‌دهد این کانال مبل را می‌چرخانم موهایم تصویر مرا داری؟
عسل نوچ چشمانش
سرخ رسیده‌ی لب‌هایش
می‌خندد
او را در بر می‌گیرد
پشت به تلویزیون
رو به تو
چشم‌هایم
رویاهایم
سیاه است
نقل از پاگرد سارا محمدی
نوشته شده توسط
مهدی حسن‌پور
در ساعت
8:39 PM
|
ارسال نظر
صفحه اصلی...