Free As in Freedom

Monday, November 21, 2005

خاموشى آتشى


«آقاى منوچهر آتشى شعر زيباى شما رسيد، آن را به مسئول صفحه شعر سپرديم. غصه نخوريد اگر آنجا چاپش نكردند، خودمان در ستون خوانندگان چاپ مى كنيم.»
اين جمله در يكى از شماره هاى مجله فردوسى در ستون پاسخ به خوانندگان در جواب به شاعرى جوان از شهر بوشهر، چاپ شده است. آن شاعر جوان كه در آن روزگار بيست و سه ساله بود، روز گذشته در ۷۴ سالگى درگذشت. در بيمارستان سينا بر اثر سكته قلبى. منوچهر آتشى همين چند روز پيش (در بيست و دوم آبان ماه) بود كه به خاطر يك عمر فعاليت هنرى و ادبى از سوى سازمان صدا و سيماى جمهورى اسلامى ايران به عنوان چهره اى ماندگار در حيطه شعر شناخته شد و از او قدردانى شد. فرداى آن روزى كه آتشى جايزه خود را از دست مهندس عزت الله ضرغامى گرفت، براى درمان بيمارى كليوى كه سال ها همراه او بود به بيمارستان سينا رفت و چه حيف كه ديگر برنگشت. در روزهايى كه آتشى در بيمارستان بسترى بود و از بخش كليه به قلب و از آنجا به بخش مراقبت هاى ويژه در حركت بود، در ميان برخى از نمايندگان مجلس شوراى اسلامى ولوله افتاد كه آتشى چهره اى ماندگار نيست. صداى اعتراض آنها كه با اعتراض هاى يكى از روزنامه ها همراه شده بود، به گوش اهل شعر رسيد و سبب شد كه انجمن شاعران ايران به اين اعتراض ها واكنش نشان دهند.

و ادامه داستان...

نوشته شده توسط مهدی حسن‌پور در ساعت 3:23 PM | ارسال نظر